Column InZAKEN: De wereld trilt, jongeren zoeken balans
December is traditioneel de maand van lichtjes, stilte en bezinning. Juist daarom valt het extra op hoe weinig rust onze jongeren tegenwoordig krijgen. Niet omdat ‘vroeger alles beter was’ – die valkuil moeten we vermijden – maar het klopt wel dat vroeger veel overzichtelijker voelde. De naoorlogse generatie groeide op in een wereld zonder voortdurende digitale prikkels, zonder de druk om altijd zichtbaar, leuk en succesvol te zijn. De maatschappij was zeker niet probleemloos, maar de ruis was minder.
Jongeren vandaag bewegen zich door een landschap dat nooit ophoudt te trillen: sociale media die verwachtingen opstuwen, fakenieuws dat het vertrouwen ondermijnt, een wereldpolitiek klimaat dat soms meer op een storm lijkt dan op een horizon. Daarbij komt nog de druk om te presteren, om op jonge leeftijd al hún plek te vinden in studie, werk en samenleving. Het is dan ook geen wonder dat burn-outs steeds vaker voorkomen onder twintigers en zelfs tieners.
Maar misschien is dit precies het moment, zo aan het einde van het jaar, om onszelf een andere vraag te stellen: wat hebben onze jongeren écht nodig? Ruimte om te ademen. Tijd om te ontdekken wie ze zijn, zonder de schaduw van permanente vergelijking. Een maatschappij die niet alleen vraagt om prestaties, maar ook om menselijkheid. Volwassenen die luisteren in plaats van oordelen, die richting bieden zonder te dwingen.
Als we willen dat jongeren uitgroeien tot veerkrachtige, zelfstandige en gelukkige volwassenen, dan moeten we samen het landschap waarin zij opgroeien verzachten. Kerst herinnert ons eraan dat licht klein kan beginnen – misschien in iets eenvoudigs als aandacht, begrip en rust.
